اقای مهندس فروغمند اعرابی فارغ التحصیل معماری از دانشکده هنر های زیبای دانشگاه تهران در سال 1355 هستند که بیش از 35

سال از عمر خود را به کسب تجربه در زمینه معماری و بستر سازی برای گسترش رویکرد های درست در این زمنیه پرداختند.
از سوابق حرفه ای این معمار ارزشمند میتوانم به تاسیس شرکت مهندسی مشاور کنگره هنر معماران پارس ؛ عضویت در انجمن مفاخر معماری ایران و بیش از چند ده سال تدریس معماری در دانشگاه های معتبر اشاره کنم.

20130727-163747.jpg

 

اقای مهندس فروغمند ، مسابقات معماری را در ایران چگونه ارزیابی میکنید ؟
به نظر من مسابقات معماری ایران در عصر جدید به عنوان یک عامل گمراه کننده در این زمنیه مطرح شده اند .
زمانی که پروژه ای در یکی از مسابقات برنده میشود برای جوانان و دانشجویان ما الگو خواهد شد و سعی بر کپی برداری از مسیر ایجاد ان طرح میشود که با وجود این روندرو به انحراف در مسابقات، شدیدا به نحوه اجرای ان انتقاد دارم.
به نظر شما انحراف در مسابقات معماری ایران به چه عواملی بستگی دارد ؟
به نظر من یکی از عوامل اصلی این انحراف قضاوت هیئت ژوری بر اساس معیار های خارجی است ؛ البته فکر میکنم دلیل این معیار قضاوت ، عدم اجرای کارهای جدی و هویت دار در این مسابقات است .
و به مرور زمان این نوع قضاوت به صورت تصاعدی در ذهن اعضای هیئت ژوری رشد خواهد کرد و به طبع در پروژه های آینده دانشجویان تکثر خواهد یافت.
متاسفانه ما در قضاوت ها به سویی میرویم که فکر کردن به مردم و معماری کاربردی را فراموش کرده ایم و به اصطلاح مجسمه ساز و ارایشگر ساختمان شده ایم ، چراکه معماری اگر در خدمت مردم و مناسب شرایط اسایش انها باشد زیبنده است .
((زیبندگی واژه ای است که زیبایی از ان منشعب شده است و زیبایی بدون زیبندگی ، در حقیقت معنایی جدا از ظاهر کلمه میدهد ))
طور کلی مسابقات به نظر من به جای انکه هدفش رشد و اعتلای معماری برای مردم باشد بیشتر به سوی فضایی هیجان انگیز در معماری سوق پیدا کرده است.
اقای مهندس فروغمند ، ایا امکان دارد مثالی در این باره ( انحراف در مسابقات ) برای بازدیدکنندگان آرونا بیاورید ؟
حدود چند ماه پیش به اتفاق دوستانم، برای حضور در مراسمی برای تجلیل از یکی از معماران به فرهنگسرای ارسباران رفته بودم که در هنگام ارائه پروژه های برنده ان معمار در مسابقات معماری با فرم های دور از ذهنی مواجه شدم که از نظر سبک با طراحی های 10 سال پیش اروپا مطابقت میکرد؛ اما به دلیلی شکل غیر مانوسش توانسته بود برای قشر جوان معمار جذب کننده باشد .
(( لزوما هر چیزی که جذب کننده باشد زیبا نخواهد بود و تعریف زیبایی جدا از ان است ))
پروژه ان معمار هرمی شیشه ای بود که موزه لوور را در ذهن همگان تداعی میکرد که البته وقتی حاضران به نقد پروژه پرداختند جوابی کاربردی ارائه نشد ؛ در صورتی که هرم موزه لوور کاملا با حفظ ظوابط پیچیده شهری،اقلیمی و معماری پاریس و موزه لوور پدید امده است.
شما در مورد تفاوت زیبندگی و زیبایی برای ما تعاریفی به میان اوردید، اگر ممکن است با مثالی در این رابطه ما را بیشتر با این موضوع اشنا کنید.
بد نیست که یک مثال عینی برای شما بیاورم از بازدید خانه دو پوسته لواسان که چند سال پیش در رسانه هاو مسابقات مطرح شده بود .
در هنگام بازدیدم از خانه دو پوسته لواسان ،با بنایی بسیار زیبا مواجه شدم که به لحاظ ترکیبی ، به خوبی کار شده بود ؛ اما با کمی دقت متوجه استفاده از مصالحی شدم که اسایش حرارتی ساکنان در ان خانه را به شدت به خطر میانداخت واکثر بازشو ها نیز به سمت نور غربی بودند که شدیترین وبدترین نور ممکن را در فصول مختلف وارد خانه میکند.
واین زیبا بودن به قیمت از بین رفتن اسایش، بر خلاف زیبندگی است.
واگر بخواهید یک بنای زیبنده نام ببرید به چه اثری اشاره میکنید ؟
من این سوال شما را با یک مقدمه کوتاه پاسخ میدهم؛ واژه ای را در معماری مطرح کردم با نام پیری ساختمان.
پیری ساختمان به این معنی است که ساختمان اگر درست طراحی شده باشد و منطبق بر اصول اقلیمی و اسایش وعملکردی معماری طراحی شده باشد ، هرچه پیر تر شود زیباتر و دلچسب تر میشود ؛ چون زیبنده طراحی شده است.
کافی است به چند صد سال قبل بازگردیم که در نتیجه ی توجه به زیبندگی ، بنا هایی پدید امد که زیبایی ان به عمق تاریخ ماندگار است .
مانند مسجد شیخ لطف الله و کاروانسرای مادر شاه ، که از نگریستن به ان هیچگاه خسته نمیشویم.
به نظر شما چه عاملی باعث شده است که در خارج از کشور مسابقات معماری ، پاسخ خوبی برای جامعه معماری باشد ، اما در ایران چنین نیست؟
در اروپا مسابقات در پاسخ روند تکاملی معماری انها ایجاد میشوند که ریشه در تاریخ و فرهنگ ان ها دارد.
(( مدرنسیم ریشه در فرهنگ مردم اروپا داشته است ؛ مردم اروپا در ابتدا تفکر انسان مداری را مطرح کردند و با این تفکر تکامل یافتند ؛ به مرور تکنولوژی وهنر و معماری در کنار هم با فرهنگ وفکر انها پیش رفت و ماحصل ان همانچیزی است که امروزه میبینیم ؛ تکامل ان جامعه از مدرنیست به پست مدرنیست و از ان به سبک های امروزی مانند دیکانستراکشن و هایتک و .. رسید و این فرایند را به طور طبیعی همراه با رشد جامعه طی کردند)).
مورد جامعه ایران ، ما از یک برهه زمانی متاسفانه همه ارتباطمان با گذشته قطع شد و بدون انکه پایه های فرهنگی و ریشه های خود را دنبال کنیم با پذیرفتن شرایط موجود به فعالیت پرداختیم .
متاسفانه ما فراموش کرده ایم که فرهنگ ما در معماری اثر خارق العاده ای را به وجود میاورد که در پی ان نوعی مدرنیسم منحصر به ریشه های فرهنگی ایران به وجود میاید.

به نظر شما مسابقات معماری در ایران با همه فراز و فرودی که داشته است در قشر های مختلف جامعه معماران در ایران بازخوردی داشته است؟
درباره جامعه جوان معماری باید بگویم که پروژه های برتر در هر مسابقه بدون هیچگونه نظارتی در مجلات معتبر معماری ایران به چاپ میرسند و طی مدت کوتاهی معتبرشده و به عنوان یک اثر حائز اهمیت شناخته میشوند .
(( پروژه های برنده در این مسابقات به دلیل فرم غیر مانوس انها ، برای دانشجویان جذاب خواهد بود ))
که به دلیل روند اشتباهی که در مسابقات داریم و اعتبار یابی بدون نظارت روی انها ، این یک معضل بزرگ برای معماری ایران در دراز مدت خواهد بود و در حال حاظر نیز صدمه بسیاری به معماری و آموزش ان در ایران وارد کرده است.
اما در مورد مسابقات عمومی در جامعه حرفه ای معماری فعالیت قابل توجه ای صورت نگرفته است .
فقط در این باره میتوان به رویکرد مجله معمار در اوایل اشاره کرد ؛ مجله معمار پروژه های شاخصی را که ساخته شده بود را با ذکر روند رسیدن به طرح بررسی و به مسابقه میگذاشت که این روند با گذشت زمان جنبه فرهنگی خود را از دست داد و متاسفانه در ادامه ،اهداف مادی نقش بیشتری در ان ایفا کرد.

مهندس مهدی فروغمند برای سخن پایانی اینچنین گفتند :
ما در ایران بیش از هر چیزی به سرپناه نیاز داریم و به ان دلیل باید دغدغه معماری ای را داشته باشیم که مردم و جامعه از حالت اضطراری در این زمنیه بیرون بیایند و پس از ان به فکر معماری فانتزیک باشیم.
فراموشی اصل زیبندگی و اسایش و کاربرد را در قضاوت واهداف مسابقات ، موجب انحراف این عرصه میدانم و برای اینده این حرفه ارزوی ایجاد بستری درست و پیشروی به سوی معماری ای با هویت و زیبنده دارم.

در میانه گفتگو :
در پایان برای پایان این گفتگو به یکی سخنان مهندس فروغمند اشاره می کنم که به گونه ای حق مطلب را درباره مسابقات معماری در ایران ادا می کند.
ایشان مثالی را در رابطه با جذابیت پروژه های معماری در مسابقات ذکر کردند که به شرح زیر است :

(( اگر در سالن کنسرتی صندلی بشکند، صدایی ایجاد میکند که همه به سوی او بر میگردند ؛ که به دلیل تفاوت برایشان جذاب خواهد بود، این جذابیت کوتاه است و نه تنها زیبا نخواهد بود ، بلکه زشت نیز هست و معماری هایی نیز مانند دیکانشتراکشن به دلیل تفاوت با جامعه، با حفظ زیبایی بدون زیبندگی جلب کننده هستند. ))

به نقل از آرونا

امکان ارسال دیدگاه وجود ندارد!